Jiba 31-5-2007 / 10 -10 -2017

Jiba, helaas …….

Helaas hebben we Jiba moeten laten inslapen en deze keer niet aan ouderdom, maar door een aandoening in de hersenen. Ze was de derde generatie in mijn lijn. De andere Labradors; Jessy, Amby en Damy hebben we allemaal moeten laten inslapen door ouderdom en zijn gemiddeld 15 jaar geworden. Jiba was nog maar 10 ½ jaar. Ze ging de laatste 14 dagen ineens heel snel achteruit. We waren in het bos van Appelscha, waar we een lekkere wandeling zouden maken. Eerst een half uur met Jiba en Mandy, omdat Mandy nog niet zolang mag lopen. Zij is nu vijf maanden. Daarna zouden we Jiba en Mandy terugbrengen naar de auto en dan konden we nog een lekker eind lopen met Kira. Dan kon Jiba, Mandy mooi gezelschap houden. Zo hebben we dat de hele zomer/vakantie ook gedaan. Maar deze keer bleef Jiba maar bij de auto staan en kwam niet achter ons aan. Ze stond vreemd, afwezig om haar heen te kijken en wist niet welke kant ze op moest leek het wel. We kregen niet goed contact met haar. Dan maar aan de riem en haar behoeftes laten doen en weer in de auto. Met Mandy nog een stukje verder gelopen en ook terug naar de auto. Aan Jiba was verder niets te zien. ??? Daarom nog even het bos in met Kira.

De dagen erna bleef Jiba ‘afwezig’ en veel slapen, maar verder geen uiterlijke afwijkingen. Toch maar met haar naar de dierenarts gegaan voor onderzoek en ook daar konden ze niets vinden. Een bloedonderzoek gaf ook geen uitkomst, alle waarden waren heel mooi. Het moest toch iets in het hoofd zijn. De dierenarts vroeg of ze ook iets verkeerds gegeten kon hebben in de vorm van drugsafval, spacecake of ‘verkeerde’ medicijnen …..? Ze leek namelijk wel stoned. Een ander zei weer ‘slaapziekte’, van het ene op andere moment was ze ‘weg’. Daarom was het meest logische wat overbleef een tumor in het hoofd. De enige optie om hierachter te komen was een MRI-scan. Gezien de afwijkingen, prognose en leeftijd, Jiba eerst maar weer meegenomen naar huis. Het weekend ging het eigenlijk heel snel achteruit, alleen maar rondjes lopen, echt de weg kwijt, niet meer eten, op het laatste ook geen lekkere hapjes uit de hand. Ik moest de bek openen om er nog iets in te krijgen en dat voor een Labrador. Dus helemaal niet goed. Daarom hebben we 10 oktober jl. besloten om haar te laten inslapen …….

‘Jiba from the Frisian Village’ was onze vijfde zwarte Labrador en onze derde generatie, Jessy, Damy, Jiba. Ze heeft één keer, in 2012 een nestje gehad, waarvan we ‘Kira from the Frisian Village’ hebben aangehouden. Het meest genieten we van de lange wandelingen met de honden en vooral door de bossen op de eilanden, langs de stranden. Een andere grote passie van mij is het werken met de honden en dan met name de jachttrainingen. Ook met Jiba heb ik leuk gewerkt en mooie B-diploma’s gehaald bij de KNJV. Jiba had niet de bouw en passie van een snelle werkhond, wat tegenwoordig eigenlijk gewenst is op de proeven. En door wat pech-factoren (loopsheid op verkeerde moment, een apport niet binnen), hebben we niet het aantal punten kunnen halen die nodig zijn voor de MAP, helaas!

Damy (Fame from the Frisian Village), haar moeder was juist het tegenovergestelde wat betreft de bouw en werklust en heeft destijds al heel snel haar C, B en MAP-diploma’s gehaald. Zo zie je maar weer, zelfde bloedlijn, toch een hele andere hond. Maar voorop staat natuurlijk, als ze maar gezond en lief zijn en overal mee naar toe kunnen.

We zijn nu heeeeel blij dat we van de zomer een nestje bij Kira hebben gehad en daar één pup van hebben aangehouden. Jiba is nog een hele lieve, opvoedkundig hele goeie grootmoeder voor het nest geweest en daarna natuurlijk ook voor Mandy een super ‘Beppe’.